در شروع روش اجرای سقف کاذب مشبک پس از اینکه اندازه گیری دقیق صورت گرفت و تصمیم نهایی درباره محل قرارگیری تایل ها که گرفته شد، نبشی های گالوانیزه دورتا دور دیوار با ارتفاعی دلخواه با در نظر گرفتن خط تراز نصب می شوند. جهت نصب در نبشی های سقف کاذب به عواملی بستگی دارد. از این عوامل می توان به موار زیر اشاره کرد.
پس از اینکه نبشی ها اجرا شود، بهتر است که با توجه به قرارگیری سپری های اصلی، نصب آویزها هم صورت بگیرد. مهار وزن سقف کاذب توسط آویزها صورت می گیرد. این کار وظیفه اصلی آویزها است.
اغلب تعداد و فاصله بین آویزها هم متناسب با جنس سقف کاذب و نیز تعداد روشنایی های مورد نظر صورت می گیرد. اگر فاصله بین سقف اصلی و سقف کاذب بیشتر از یک متر باشد، بهتر است که برای نصب کردن آویزها، شبکه ای از پروفیل های فلزی که نصب شده و بعد از آن آویزها به آن وصل می شوند.
با نصب آویزها و محکم بودن از اتصال می توان طبق نقشه اولیه سازه های سپری را نصب و بعد از تراز نمودن سازه ها، تایل ها و روشنایی ها را بروی آن ها قرار داد. در ادامه به مراحل روش اجرای سقف کاذب مشبک اشاراتی می کنیم.
به وسیله ریسمان رنگ پاش، خط تراز سقف کاذب بر روی دیوار پیرامونی قرار گرفته مشخص می شود. نبشی تراز در جای خود به وسیله یک عامل اتصال مناسب و در فاصله های مشخص به دیوار زمینه وصل می شود. این مورد را بدانید که سازه تراز به دو گونه قابل اجرا می باشد. این دو نوع موارد زیر است
با ریسمان رنگپاش، جای اصلی اجرای آویزها بر روی سقف اصلی صورت می گیرد. به وسیله یک عامل اصلی در اتصال، آویزها در فاصله هایی به اندازه حداکثر ۱۲۰ سانتیمتر به سقف اصلی اتصال پیدا می کنند. برای همین منظور و با توجه به نوع شرایط سقف اصلی، می توان از مهارچکشی و یا مهارهای مخصوص عضوهای توخالی استفاده کرد. مهارچکشی برای سقف هاب بتنی و مهارهای ویژه برای بلوک های سقفی سیمانی و یا سفالی در تیرچه بلوک مورد استفاده قرار می گیرد.
می توانیم بگوییم که از نظر تئوری که محدودیتی برای حداکثر در ارتفاع آوازگیری در سقف های کاذب مشبک وجود ندارد. اما افزایش ارتفاع آویزها باعث افزایش بازوی لنگر و نیز تغییرات در طول مقطع در اثر انقباض و انبساط و گاها اعوجاج در سقف می شود، بیشترین ارتفاعی که قابل دستیابی با آویزهای سیمی ۱۰۰ سانتیمتری کناف در قطر ۴ میلیمتر و فنر دوبل ۱۸۰ سانتیمتر است.
اضافه کردن آویز سیمی در جهت افزایش طول آویز، اصلا مجاز نیست.
بهتر است که قبل از اینکه بخواهید آویز را اجرا نمایید، وضعیت سقف از نظر مقاومت و استحکام بررسی بشود.
هم در لبهای باربر و هم غیر باربر فاصله مناسب و مجاز از اولین آویز از دیوار به صورت ۴۰ و ۱۰ سانتیمتر است.
در روش اجرای سقف کاذب مشبک در اجرای سازه ای اصلی T3600 در لبه جان این نوع سازه سوراخ هایی با فاصله هایی تعیین شده به آویز تعبیه شده است. در انتهای این آویز یک خم قلاب هست که با گذر کردن این خم از سوراخ های موجود، اتصال بین سازه و آویز صورت گیرد. سازه ای اصلی T3600 در فاصله های ۱۲۰ سانتیمتر موازی با هم اجرا می شوند.
پس از آنکه سازه ای اصلی T3600 اجرا شد، این سازه ها با سازه های فرعی T1200 که بر سازه های اصلی عمود است، به یکدیگر وصل می شوند. برای همین منظور یک سری شیارهایی به سازه T3600 وصل می شوند.
پس از آنکه سازه های فرعی T1200 انجام شد، این سازه ها با سازه فرعی T600 به هم متصل می شوند. برای همین شیارهای قائمی بر روی جان سازه فرعی T1200 تعبیه شده است که سازه های T600 از شیارهایی که وجود دارد به سازه های فرعی T1200 وصل شده و به دو قسمت تقسیم می کند.
با ریسمان رنگپاش، جای اصلی اجرای آویزها بر روی سقف اصلی صورت می گیرد. به وسیله یک عامل اصلی در اتصال، آویزها در فاصله هایی به اندازه حداکثر ۱۲۰ سانتیمتر به سقف اصلی اتصال پیدا می کنند. برای همین منظور و با توجه به نوع شرایط سقف اصلی، می توان از مهارچکشی و یا مهارهای مخصوص عضوهای توخالی استفاده کرد.